จังหวัดแพร่ ร่วมกับ สภาวัฒนธรรมจังหวัดแพร่ สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดแพร่ หอการค้าจังหวัดแพร่ องค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ ร่วมกันจัดงาน “วันกิ๋นขนมเส้นเมืองแป้” ประจำปี ๒๕๕๖ อย่างยิ่งใหญ่ เมื่อวันที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖ ณ บริเวณหน้าคุ้มเจ้าหลวงเมืองแพร่ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวพัฒนาการหมุนเวียนทางด้านเศรษฐกิจในจังหวัดแพร่ และสนับสนุนการจัดงานการแข่งขัน กีฬานักเรียน นักศึกษาแห่งชาติ ครั้งที่ ๓๔ “เมืองแพร่เกมส์” โดยภายในงานมีร้านขนมเส้น(ขนมจีน) ชื่อดังของแต่ละอำเภอในจังหวัดแพร่กว่า 20 ร้าน มาบริการในราคาถ้วยละ 5 บาท กิจกรรมการประกวดหนูน้อยขนมเส้น โดยผลการประกวด รางวัลชนะเลิศการ ได้แก่ เด็กหญิงสุธิดา ชมเชย รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ ๑ ได้แก่ เด็กหญิงขวัญชนก ปลาเงิน และรางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ ๒ ได้แก่ เด็กหญิงกีรติยา คำนาน การแข่งขันกินขนมเส้นซึ่งผู้ชนะสามารถกินขนมเส้นได้ถึง ๑๒ ถ้วยและกิจกรรมการแสดงทางวัฒนธรรมต่างๆ มากมาย ซึ่งในปีนี้ได้รับความสนใจจากประชาชนและนักกีฬาจากต่างจังหวัดเป็นจำนวนมาก และในงานนี้ และในงานนี้ นายเอกชัย วงศ์วรกุล ประธานสภาวัฒนธรรมจังหวัดแพร่ มอบเงินรางวัลพร้อมสายสะพายให้แก่ผู้ชนะเลิศการประกวดหนูน้อยขนมเส้น ได้แก่ เด็กหญิงสุธิดา ชมเชย รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ ๑ ได้แก่ เด็กหญิงขวัญชนก ปลาเงิน และรางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ ๒ ได้แก่ เด็กหญิงกีรติยา คำนาน

•อ่านเพิ่มเติม...•

•อ่านเพิ่มเติม...•

วัดสุพรรณ เดิมเป็นวัดร้างติดแม่น้ำยม วัดร้างแห่งนี้ไม่มีหลักฐานความเป็นมาอย่างไรไม่มีผู้ใดรู้แน่ชัด ต่อมาได้มีชาวบ้านที่มีภูมิลำเนาในเขตเมืองฝั่งตะวันออกแม่น้ำยมได้อพยพเข้ามาจับจองแนวป่า บุกป่าถางพงทำเป็นสวน ไร่ นา นานวันเข้าจึงลงหลักปักฐานสร้างบ้านเป็นชุมชนเล็ก ๆ ขึ้น ประมาณ ๓๐ หลังคาเรือน ตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านสุพรรณปากห้วย” และได้สร้างวัดขึ้นมาในชุมชน โดยมีกลุ่มชาวบ้านสุพรรณจำนวน ๑๒ คน พร้อมกับชาวบ้านพากันถางป่าเถาวัลย์ ที่ปกคลุมซากอุโบสถ เจดีย์ที่ผุพังทับถมด้วยก้อนดิน บูรณะพระประธานในอุโบสถที่หักพังเหลือเพียงครึ่งท่อนจนแล้วเสร็จแล้วยกขึ้นเป็นวัดโดยสมบูรณ์เรียกชื่อวัดตามชื่อหมู่บ้านว่า “วัดสุพรรณ” ตามตำนานเล่าต่อๆมาว่า เริ่มตั้งแต่บูรณะวัดร้างแล้วยกขึ้นเป็นวัดสุพรรรณเฉพาะอุโบสถสร้างถึง ๔ ครั้ง ๔ หลัง เนื่องด้วยถูกไฟไหม้บ้างถูกน้ำท่วมเสียหายบ้าง ปรับเปลี่ยนทิศทางอุโบสถบ้าง อุโบสถหลังปัจจุบัน(๒๕๔๗)เป็นหลังที่ ๔ สร้างเมื่อ ๑๕ มีนาคม ๒๕๒๓ เสร็จเมื่อปลายปี พ.ศ.๒๕๒๕ ทำบุญฉลองเมื่อ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖ อนึ่งที่เรียกชื่อว่า “บ้านสุพรรณ” “วัดสุพรรณ” เป็นชื่อที่เรียกกันภายหลังเดิมหมู่บ้านนี้มีชื่อว่า “บ้านสุพรรณปากห้วย” เหตุมีชื่ออย่างนี้ก็เนื่องจากลำห้วยขมิ้นและลำห้วยผาดำได้ไหลลงสู่แม่น้ำยมที่บ้านนี้ตั้งอยู่และต่อมาได้ชื่อว่า “บ้านสุพรรณดาวเรือง” เหตุแห่งชื่อนี้ยังไม่ทราบแน่ชัดและจากนั้นมาก็ได้ชื่อว่า “บ้านสุพรรณศรีถ้อย” เหตุมีชื่ออย่างนี้อีกชื่อหนึ่ง ก็เนื่องจากชาวบ้านได้ปลูกต้นโพธิ์ไว้บนฝั่งแม่น้ำยม นอกวัดเป็นแถวจึงได้ชื่อดังกล่าว (ภาษาชาวบ้าน ต้นโพธิ์ เรียกว่า ต้นศรี หรือต้นสะหรี แถวเรียกว่าถ้อย รวมความว่า ศรีถ้อย หรือ โพธิ์แถว) พอมาถึงปัจจุบันนี้ชื่อเดิมๆของหมู่บ้านดังกล่าวได้ลืมเลือนไปและไม่มีใครพูดถึงคงรู้จักเพียงชื่อ “บ้านสุพรรณ” เท่านั้น

•อ่านเพิ่มเติม...•

วันที่ ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๒๓ ทอดพระเนตรฝายทดน้ำฝายปลาฝา ตำบลสวนเขื่อน และอ่างเก็บน้ำ ร่องฮ่าง บ้านถิ่น ตำบลบ้านถิ่น อำเภอเมืองแพร่ ซึ่งเป็นโครงการในพระราชดำริ เวลา ๑๓.๕๐ น. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เสด็จพร้อมด้วยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ฯ เสด็จฯโดยเครื่องบินพระที่นั่งจากจังหวัดเชียงใหม่มายังสนามบินจังหวัดแพร่ จากนั้นประทับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จฯไปยังบ้านแม่แคม ตำบลสวนเขื่อน อำเภอเมืองแพร่ ทอดพระเนตรโครงการฝายทดน้ำฝายปลาฝาซึ่งกรมชลประทานได้ก่อสร้างฝายหินก่อปิดลำน้ำแม่แคม พร้อมทั้งบังคับน้ำปากเหมืองส่งน้ำ และขุดเหมืองส่งน้ำไปเชื่อมกับเหมืองส่งน้ำเดิมของราษฎร ตามพระราชดำริสามารถส่งน้ำให้กับพื้นที่เพาะปลูกในเขตพื้นที่ตำบลสวนเขื่อน เป็นเนื้อที่ประมาณ ๒,๐๐๐ ไร่ ได้ตลอดทั้งปี ในการนี้ทรงเยี่ยมราษฎรที่เฝ้าฯ อยู่ ณ บริเวณฝายทดน้ำ จากนั้นได้เสด็จฯ ต่อไปยังบ้านถิ่น ตำบลบ้านถิ่น อำเภอเมืองแพร่ ทอดพระเนตรโครงการอ่างเก็บน้ำร่องฮ่าง ตามพระราชดำริ ที่กรมชลประทานสร้างเขื่อนดินปิดกั้นห้วยร่องฮ่าง พร้อมอาคารประกอบ คือ ท่อบังคับน้ำปากเหมืองส่งน้ำสำหรับส่งน้ำให้ราษฎรในเขตพื้นที่บ้านถิ่น ทำการเพาะปลูกทั้งในฤดูฝนฤดูแล้งในเนื้อที่ประมาณ ๑,๐๐๐ ไร่ และมีน้ำอุปโภคบริโภคตลอดปี ทรงพระราชทานถุงขวัญแก่เจ้าหน้าที่ประจำโครงการฯ เสด็จฯเยี่ยมราษฎรที่เฝ้าฯอยู่เป็นจำนวนมาก ณ บริเวณนั้น โดยมีคณะแพทย์ พยาบาลและเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลแพร่ โรงพยาบาลแพร่คริสเตียน เหล่ากาชาดจังหวัดแพร่ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดแพร่ และมูลนิธิราชประชานุเคราะห์ร่วมกันจัดตั้งหน่วยแพทย์และหน่วยพยาบาล เพื่อบริการตรวจรักษาราษฎรที่เจ็บป่วยอย่างทั่วถึง สมควรแก่เวลาจึงเสด็จฯกลับมายังสนามบินจังหวัดแพร่ ต่อจากนั้นจึงประทับเครื่องบินพระที่นั่งเสด็จฯกลับจังหวัดเชียงใหม่ ถึงพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ เมื่อเวลา ๒๐.๑๐ น.

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•ศุกร์•ที่ 08 •กุมภาพันธ์• 2013 เวลา 17:43 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

เจ้าผู้ครองนครใน “ล้านนาประเทศ” ช่วงเป็นประเทศราชของ “สยามประเทศ” หรือที่นิยมเรียกทั่วไปว่า “เจ้าหลวง” ในมุมมองของสยามผู้เป็นเจ้าอธิราชถือว่าเป็น “เจ้าเมือง(เจ้าประเทศราช)” ส่วนมุมมองของล้านนารวมถึงในเมืองนครแพร่ถือว่าเป็น “กษัตริย์” ดังปรากฏพระนามแทนเจ้าหลวงนครแพร่แต่ละองค์ว่า “พระกระสัตราธิราช” หรือ “พระองค์สมเด็จพระบรมบัวพิตองค์เปนเจ้า”(เจ้าหลวงอินทวิไชยราชา) หรือ “องค์สมเด็จมหาราชหลวง” หรือ “สมเด็จพิมพิสารมหาราช”(เจ้าหลวงพิมพิสารราชา) แต่ทว่าเท่าที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันเจ้าหลวงนครแพร่ยังมีความคลาดเคลื่อน ทั้งที่มาของต้นปฐมราชวงศ์ จำนวนองค์เจ้าหลวงที่ขึ้นครองนคร ลำดับการครองนคร ระยะเวลาที่ขึ้นครองนคร ตลอดจนถึงความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับเจ้าหลวงองค์ก่อนหน้า เนื่องจากข้อจำกัดด้านหลักฐานและในเมืองแพร่เพิ่งเริ่มค้นคว้าถึงเจ้าหลวงองค์ก่อนเจ้าหลวงพิริยเทพวงศ์ เจ้าหลวงนครแพร่องค์สุดท้ายช่วงทศวรรษ ๒๕๒๐ เป็นต้นมา

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•ศุกร์•ที่ 01 •กุมภาพันธ์• 2013 เวลา 13:11 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

สวัสดีอีกครั้งนะครับ มาพบกันอีก วันนี้ผมมีบทความที่นำมาจากพระคริสต์ธรรมคัมภีร์ได้บันทึกประวัติศาสตร์ของมวลมนุษย์ชาติที่เป็นจุดเปลี่ยนและจุดหักเห ที่ทำให้ทำให้เรารู้ว่า ทำไมเราต้องมีหลายชนชาติและหลายภาษา เรื่องราวมีดังนี้ว่า เมื่อครั้งหลังน้ำท่วมโลกเป็นเหมือนต้องมานั่งเริ่มกันใหม่หมดจากลูกหลานโนอาห์คือเชื้อสายของเชม ฮาม และยาเฟต จนเขาได้เกิดลูกหลานมากมายเต็มแผ่นดินในเวลานั้น แต่เงื่อนไขของพระเจ้าคือให้เขากระจัดกระจายออกไปจนเต็มแผ่นดินโลกตามแผนการของพระเจ้า แต่มนุษย์มักดื้อดึงและกบฏชอบคิดว่าตัวเองถูกและต้องการสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำ ไม่สนใจพระสัญญาและแผนการของพระองค์ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้คือการอวยพรทั้งนั้น และเนื่องจากเวลานั้นมนุษย์ยังคงมีภาษาเดียวกันและพูดคุยกันรู้เรื่องอยู่เวลานั้น ก็ทำให้เขาเหล่านั้นต่างพากันเห็นพ้องต้องกัน และร่วมมือกันทำสิ่งต่างๆได้ดี ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องดีมิใช่หรือที่มนุษย์ปรองดองกัน แต่ ทำไมพระเจ้าไม่โอเคล่ะ

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•พฤหัสบดี•ที่ 31 •มกราคม• 2013 เวลา 10:34 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

นายอภิชาติ โตดิลกเวชช์ ผู้ว่าราชการจังหวัดแพร่ มอบถ้วยรางวัลแก่ผู้ชนะเลิศการประกวดอาหารพื้นเมือง ในงาน “มหกรรมอาหารปลอดภัย” ครั้งที่ ๗ โดยทีมชนะเลิศได้แก่ ทีมซอยบ้านมื่น บ้านพันเชิง ต.ช่อแฮ ทีมรองชนะเลิศอันดับที่ ๑ ได้แก่ ทีมบ้านแม่ลัว ต.ป่าแดง ทีมรองชนะเลิศอันดับที่๒ ได้แก่ ทีมแม่ครัวอาสาบ้านเวียงทอง เมื่อวันที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๕ ณ เวทีหน้าเทศบาลเมืองแพร่ จังหวัดแพร่

•อ่านเพิ่มเติม...•

การขยายตัวของชุมชนใหม่กับความผันแปรของสำนึกความเป็นเมืองลอง เมืองลองก่อนที่ระบบราชการไทยจะเข้ามา เป็นสำนึกร่วมของชาวเมืองที่มีความหมายมากกว่าหน่วยทางการเมืองการปกครอง แต่เป็นหน่วยที่มีชีวิต ตัวตน และจิตวิญญาณ (ดังกล่าวแล้วในบทที่ ๒) มีอิสระจัดการปกครองภายใน มีความทรงจำ มีตำนานทั้งลายลักษณ์อักษรและมุขปาฐะอธิบายประวัติศาสตร์ความเป็นมาของบ้านเมือง ผู้คนจะผูกโยงพื้นที่ที่อาศัยร่วมกันกับความเชื่อเพื่อเป็นตัวกำหนดการใช้สอยพื้นที่ในส่วนต่างๆ ของเมือง และมีความทรงจำผูกพันกับพื้นที่โดยมีตำนานเป็นตัวกำหนดขอบเขตปริมณฑลของเมือง เมืองตามสำนึกของคนเมืองลองยุคจารีตจึงมีการจัดวางตำแหน่งแห่งที่ของตนว่าอยู่จุดไหนของเมืองลอง ที่เป็นเสมือนจักรวาลหรือโลกใบหนึ่ง โดยเฉพาะมโนทัศน์เรื่องจักรวาลที่คลี่คลายสืบเนื่องมาจากคติพราหมณ์และพุทธ ซึ่งปราชญ์ล้านนาอธิบายในคัมภีร์อรุณวดีสูตรว่า “...ชื่ออันว่าโลกธาตุอันหนึ่งนั้นมีทวีปใหญ่ ๔ อัน มีเขาสิเนรุราชตั้งอยู่ท่ามกลาง..ทวีปน้อย ๒ พันอันเปนบริวาร มีดอยขอบจักรวาลเปนที่สุดรอดทุกกล้ำ ได้ชื่อว่าจักวาลอันหนึ่งแล...” ดังนั้นจักรวาลทัศน์ของคนล้านนาจึงมีหลายจักรวาล เมื่อสร้างบ้านแปลงเมืองหรืออาณาจักรขึ้นตามหุบเขาใหญ่น้อยทั้งหลาย จึงจำลองจักรวาลน้อยใหญ่ให้เกิดขึ้นภายในเมืองหรือชุมชนนั้นๆ โดยสร้างศูนย์กลางชุมชนให้เป็นรูปธรรม ซึ่งเมืองลองใช้พระธาตุศรีดอนคำเป็นศูนย์กลางจักรวาลของเมืองมีการแบ่งพื้นที่ออกเป็นหัวเมือง กลางเมือง และหางเมืองอย่างชัดเจน และมีเขาที่ล้อมรอบทั้ง ๔ ทิศเป็นกำแพงจักรวาล ซึ่งจักรวาลทัศน์นี้ไม่ใช่มีเฉพาะในหน่วยเมืองแต่ยังซ้อนในระดับเล็กลงไปตั้งแต่หมู่บ้าน(หัวบ้าน กลางบ้าน หางบ้าน) เรือน(หัวเรือน กลางเรือน หางเรือน) จนถึงตัวคนที่อาศัยที่มีการแบ่งศักดิ์ของร่างกาย ดังเมืองลองสะท้อนถึงความคิดเรื่องตัวตนคนที่สัมพันธ์กับบ้านเมืองว่า “...ข้าน้อยรัสสะภิกขุกาวิไชยยนต์หงส์ ..เทวดารักสานอกตนในตนขนหัวปลายตีนแห่งข้า ..แลเทวดารักสาขอบขัณฑสีมาบ้านเมืองเหมืองฝายชู่ตนชู่องค์...”

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•พุธ•ที่ 30 •มกราคม• 2013 เวลา 10:30 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

ขอบคุณผู้นำบ้านวังฟ่อน หมู่ ๑๒ ที่ให้การสนับสนุนเว็บไซต์โดยนายเดช ยี่ดวง ผู้ใหญ่บ้านสบทบทุนเช่าพื้นที่เว็บไซต์ผ่านทางนายสมพล พุ่มพวง กำนันตำบลหัวเมือง เพื่อมอบให้กับทางเว็บไซต์ดำเนินการต่อไป บ้านวังฟ่อน หมู่ ๑๒ ตำบลหัวเมือง อำเภอสอง จังหวัดแพร่ มีจำนวนประชากรชาย ๒๘๒ คน หญิง ๓๑๖ คน รวม ๕๙๘ คน จำนวนบ้าน ๑๘๘ หลังคาเรือน ประชากรส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรสมัยใหม่ สามารถปลูกข้าวอย่างน้อยปีละ ๒ ครั้ง ในโอกาสนี้ขอแสดงความยินดีกับผู้ใหญ่เดช ยี่ดวง ผู้ใหญ่บ้านคนใหม่เราพร้อมสนับสนุนกิจกรรมทุกกิจกรรมที่ทำประโยชน์ให้กับชุมชน พัฒนาชุมชนสู่การพัฒนาเมือง

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อาทิตย์•ที่ 21 •กรกฏาคม• 2013 เวลา 16:49 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

วัดสุนทรนิวาสหรือวัดสุนทรรังสี เมื่อ พ.ศ. ๒๓๙๙ นั้น ตั้งอยู่ ณ โรงเรียนห้วยม้า (สุนทรนิวาส) เป็นเวลา ๗ ปี กระทั้ง ๒๔๐๖ จึงย้ายมาตั้งอยู่ ณ ปัจจุบันโดยมีครูบายานะเป็นผู้เริ่มสร้างอุโบสถ หลังจากครูบายานะถึงแก่มรณภาพในปี ๒๔๘๒ ครูบาอินต๊ะวิชัย ได้บูรณะซ่อมแซมอุโบสถและสร้างพระพุทธรูปแบบสุโขทัยไว้องค์หนึ่ง (คือองค์กลางในวิหารปัจจุบัน) หลังจากครูบาอินต๊ะวิชัยมรณภาพในปี ๒๔๙๒ ขุนอนุกุลราชกิจ (เมือง ชมพูมิ่ง) พร้อมด้วยนางเฮือนแก้ว ทนันไชย ผู้เป็นบุตรี ก็ได้สร้างอุโบสถจนเสร็จสมบูรณ์ ในปี ๒๕๐๑ เป็นงบประมาณทั้งสิ้น ๑๘,๘๘๘ บาท (หนึ่งหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบแปดบาทถ้วน) ในปี ๒๕๓๐ พระแก้ว เตชวโร เจ้าอาวาสและคณะศรัทธาได้นำการบูรณะอุโบสถอีกครั้งหนึ่งจนถึงปัจจุบันนี้ ลำดับเจ้าอาวาส (เท่าที่ทราบ) ๑. ครูบายานะ ผู้เริ่มก่อสร้าง พ.ศ. ๒๔๐๖ ๒.ครูบาอินต๊ะวิชัย ผู้ซ่อมแซมพระประธาน พ.ศ. ๒๔๒๘ ๓.ครูบายาลังสี ๔.ครูบาเทพชัย ๕.พระอธิการดำ ๖.ครูบาธรรมสร ๗.ครูบาเปียง ๘.พระครูบายาลังสี ๙.พระอธิการคำ (ฟ้าเลิศ) ๑๐.พระอธิการประชุม ชยมงฺคโล พ.ศ. ๒๔๘๗ – ๒๕๐๖ ๑๑.พระผาบ (ใจเวียง) พ.ศ.๒๕๐๗ ๑๒.พระคำปัน เตชวโร พ.ศ.๒๕๐๘ ๑๓.พระสมบูรณ์ เขมจาโร พ.ศ.๒๕๐๙ ๑๔.พระแก้ว เตชวโร พ.ศ.๒๕๑๒ ๑๕.พระอธิการลอน เลขธมฺโม ๑๖.พระณรงค์ จนฺทสาโร ๑๗.พระอธิการฐิติพงษ์ ฐิตธมฺโม  พ.ศ.๒๕๔๒ – ปัจจุบัน

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อาทิตย์•ที่ 27 •มกราคม• 2013 เวลา 09:44 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•