วันออกพรรษา เป็นวันสำคัญของพุทธศาสนา หลังจากวันออกพรรษาพระสงฆ์ได้รับพระบรมพุทธานุญาตให้จาริกไปค้างแรมที่อื่นได้ เมื่อออกพรรษาแล้วพระสงฆ์จะได้นำความรู้จากหลักธรรมและประสบการณ์ที่ได้รับระหว่างพรรษาไปเผยแผ่แก่ประชาชน ในวันออกพรรษาพระสงฆ์ได้ทำปวารณา เปิดโอกาสให้เพื่อนพระภิกษุว่ากล่าวตักเตือนเรื่องความประพฤติของตนเพื่อให้เกิดความบริสุทธิ์ ความเคารพนับถือและความสามัคคีกัน พุทธศาสนิกชนได้นำแบบอย่างไปทำปวารณาเปิดโอกาสให้ผู้อื่นว่ากล่าว ตักเตือนตนเองเพื่อประโยชน์ต่อการพัฒนาตนและสร้างสรรค์สังคมต่อไป. ประชาสัมพันธ์ถึงท่านชมเว็บ เว็บไซต์ขอนำเสนอบทความ "พระพุทธเจ้าตรัสอะไรบ้าง" จากการคัดลอกมาจากพระไตรปิฎก ทุกวันขึ้น ๑๕ ค่ำ โดยพระธมฺมานุสารี เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ง่ายขึ้น และเพื่อนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อังคาร•ที่ 30 •ตุลาคม• 2012 เวลา 10:27 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

สารรักษ์หัวใจตอนที่ ๑๕ ผักอะไรบ้างที่ช่วยลดโคเลสเตอรอลและช่วยลดความดันโลหิต มีผักหลายชนิดที่ช่วยลดไขมัน ลดโคเลสเตอรอล และช่วยลดความดันโลหิต ซึ่งในบ้านเราหารับประทานได้ง่าย และไม่มีอันตราย ได้แก่ ๑. แครอท มีคุณสมบัติช่วยลดโคเลสเตอรอล ซึ่งป้องกันไม่ให้เกิดภาวะเส้นเลือดแดงแข็ง และความดันโลหิตสูง ๒ . คึ่นฉ่าย ถ้ากินสดๆต้องระวังความสะอาดด้วย โดยล้างน้ำให้สะอาดเสียก่อน หรืออาจกินกับปลานึ่ง ใส่ในอาหารประเภทข้าวต้มปลา ซึ่งนอกจากจะเพิ่มรสชาติแล้วยังช่วยป้องกันความดันโลหิตสูงได้อีกด้วย ๓. หัวหอมและต้นหอม เป็นสมุนไพรโบราณช่วยรักษาโรคหวัดและโรคหืด หัวหอมเพิ่มไขมันชนิดดีในเลือดให้มากขึ้น ๔. ผักโขม มีวิตามิน เกลือแร่ ธาตุต่างๆ รวมทั้งแคลเซียม จึงช่วยลดความดันโลหิตได้

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•จันทร์•ที่ 29 •ตุลาคม• 2012 เวลา 09:20 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

ประวัติวัดโศภนาลัย ตำบลทุ่งกวาว อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ วัดโศภนาลัย ตั้งอยู่เลขที่ ๑๒๙ บ้านนาแหลมใต้ หมู่ที่ ๒ ตำบลทุ่งกวาว อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ได้รับอนุญาตสร้างวัดเมื่อปี พ.ศ.๒๓๗๒ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๓๑ กรกฎาคม พ.ศ.๒๔๙๔ ประกอบพิธีผูกพัทธสีมาฝังลูกนิมิต เมื่อวันที่ เดือน พ.ศ. ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๒ ไร่ ๓ งาน ๙๓ ตารางวา มีเอกสารสิทธิ์เป็นตามโฉนดที่ดินเลขที่ ๖๓๑๑๒ เล่มที่ ๖๓๒ หน้า ๑๒ อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ จำนวน ๒ ไร่ ๓ งาน ๙๓ ตารางวา และที่ธรณีสงฆ์ ๒ แห่ง คือ แห่งแรก ตามโฉนดที่ดินเลขที่ ๖๓๗๓๒ เล่มที่ ๖๓๘ หน้า ๓๒ ( ปัจจุบันสถานีอนามัยตำบลทุ่งกวาว ขออนุญาตสร้าง ) และแห่งที่สอง ตามโฉนดที่ดินเลขที่ ๖๓๖๘๔ เล่ม ๖๓๗ หน้า ๘๔ เป็นสถานที่ทำการของกลุ่มพัฒนาสตรีแม่บ้าน ) มีอาณาเขตติดต่อมีดังนี้ ทิศเหนือ ติดกับถนนบ้านนาแหลม - เหมืองหม้อ ทิศใต้ ติดกับสถานีอนามัยตำบลทุ่งกวาว ทิศตะวันออก ติดกับวัดนาแหลมเหนือ ทิศตะวันตก ติดกับ สวรรคนิเวศ มีถาวรวัตถุภายในวัด คือ อุโบสถ ๑ หลัง สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๕๒๐ ศาลาการเปรียญ ๑ หลัง สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๙ กุฎิหลังเก่า สร้างเมื่อ พ.ศ. กุฎิหลังใหม่ สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๕๔๓ ได้ดำเนินบูรณปฏิสังขรณ์อุโบสถ โดยทำการเปลี่ยนกระเบื้องมุงหลังคาใหม่ ลำดับเจ้าอาวาสเท่าที่สืบถามจากท่านผู้รู้ทั้งหลาย แต่มาประมวลเหตุการณ์ต่างๆ ตามที่สร้างวัดขึ้นมา คือ (๑) ครูบาปินใจ ไม่ทราบ พ.ศ.ที่แน่นอน (๒) ครูบาอภิชัย ไม่ทราบ  พ.ศ.ที่แน่นอน (๓) พระครูกองแก้ว ปญญาพโล ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๘๔ ถึง พ.ศ.๒๕๔๐ (๔) พระครูพิบูลพัฒนโกศล  ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๔๑ ถึงปัจจุบัน

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•ศุกร์•ที่ 26 •ตุลาคม• 2012 เวลา 10:29 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

•อ่านเพิ่มเติม...•

เมื่อราวประมาณ พ.ศ.๑๒๕๐ พญาลาวะ จังกะราชแห่งเมืองเงินยางเชียงแสน ได้ส่งบุตรชายชื่อว่าลาวก๋อ ซึ่งเป็นเจ้าเมืองเวียงพางคำ ปกครองถึงแคว้นกวางซึ่งอยู่ฝั่งซ้ายของแม่น้ำแม่สาย(บ้านกวางช้างมูบ) ต่อมาได้เกิดอุทกภัยแม่น้ำแม่สายได้ท่วมเมืองทั้งหมด ชาวเมืองบางส่วนที่อยู่ลุ่มแม่น้ำได้ถูกน้ำป่าพัด กระจัดกระจายตายและสูญหาย พญาลาวก๋อ จึงแสวงหาชัยภูมิใหม่ที่มีความปลอดภัยและอุดมสมบูรณ์ โดยอาศัยอยู่ตามที่ราบริมฝั่งแม่น้ำยม ตั้งเมืองใหม่ชื่อว่า “เวียงทอง” เพราะบริเวณนี้มีแร่ทองอยู่พอสมควร คำว่าเวียงทอง หมายถึง เวียงที่แข็งแรงอย่างกับทอง และได้สร้างวัดขึ้นคือ วัดหลวงเชียงแสน ปัจจุบันเป็นวัดร้างบริเวณโรงเรียนบ้านเขื่อนสุนทร และวัดหลวงเวียงทอง(บริเวณวัดร้างทองเกศ) ต่อมาพญาลิ้นตองได้มาสร้างวัดเวียงตองฝั่งหมิ่น (วัดทองเกศเก่า) และได้มีการขุดคูเมืองตั้งแต่แม่น้ำยมบริเวณบ้านเขื่อนคำลือ ผ่านหลังวัดน้ำบ่อจรดบ้านไชยามาตย์ ปัจจุบันยังมีร่องรอยคูเมืองอยู่เป็นบางแห่ง ขณะที่กำลังขุดคูสร้างเมืองอยู่นั้น ภรรยาของพญาลิ้นทองได้ไปทำพิธีลอยสังขารตรงหน้าวัดหลวงเวียงทองได้พลัดตกไปในวังน้ำลึกและจมน้ำตาย ชาวบ้านจึงขนานนามวังน้ำลึกดังกล่าวว่า วังแม่เจ้า จนถึงปัจจุบันนี้

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•พฤหัสบดี•ที่ 25 •ตุลาคม• 2012 เวลา 09:11 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

ประวัติศาสตร์เมืองลอง ตอนที่ ๑๗ การตั้งถิ่นฐานและพัฒนาการของเมืองลองในยุคจารีต การรักษาเสถียรภาพของเมืองลองเมื่อรัฐไทยขยายตัวเข้ามา พ.ศ.๒๔๒๕ - ๒๔๔๒ ยุคจารีตเมืองศูนย์กลางอำนาจกับเมืองบริวารจะมีความสัมพันธ์กันแบบหลวมๆ มีความยืดหยุ่นและเปราะบางสูง อาจเปลี่ยนแปลงไปตามเวลาและเหตุการณ์ที่เมืองนั้นๆ กำลังเผชิญอยู่ ที่เกิดจากการขยายอิทธิพลเข้ามาของเมืองที่มีอำนาจมากกว่าหรือเมืองศูนย์กลางเดิมอ่อนแอลง ซึ่งเมืองลองภายหลังสยามเข้าแทรกแซงการปกครองของ “กษัตริย์” หรือ เจ้าผู้ครองนครประเทศราชทั้ง ๕ ในล้านนา คือ นครเชียงใหม่ นครลำปาง นครลำพูน นครน่าน และนครแพร่ จึงพยายามแยกตนเป็นอิสระจากเมืองนครลำปางเพื่อเลื่อนสถานะ ที่เดิมเมืองลองมีสถานะเป็นหัวเมืองชั้นรองมีอิสระภายในสูง แต่ในยุคราชวงศ์เจ้าเจ็ดตนที่อาศัยความสัมพันธ์เชิงเครือญาติระหว่าง “กษัตริย์(เจ้าผู้ครองนคร)” กับ “เจ้าเมือง” หัวเมืองขึ้นต่างๆ เป็นสำคัญ ทำให้เมืองลองที่มีเจ้าเมืองเป็นสกุลวงศ์ท้องถิ่นถูกลดสถานะลงเป็นหัวเมืองขึ้นระดับชั้นต่ำสุด กอปรกับในช่วงนี้เมืองลองมีจารีตพุทธศาสนาที่สั่งสม จนมีครูบามหาเถระที่แตกฉานในพระธรรมเป็นศูนย์กลางการเข้ามาศึกษาของพระสงฆ์สามเณรต่างเมือง รวมถึงผลประโยชน์ป่าไม้ที่กลุ่มผู้ปกครองเมืองลองควบคุมอยู่กลายเป็นสินค้ามีราคาในช่วงนี้ และการค้าระหว่างกลุ่มผู้ปกครองเมืองลองกับพ่อค้า “เงี้ยว” โดยเฉพาะนครเชียงตุงกำลังเฟื่องฟู มีผลต่อการอุปถัมภ์พระศาสนาทั้งสร้างศาสนสถานและการศึกษาของพระสงฆ์ ซึ่งการเป็นทั้งศูนย์กลางทางศาสนาหรือศูนย์กลางการศึกษาของพระสงฆ์สามเณรและระบบเศรษฐกิจของเมืองลองที่ขยายตัว ควบคู่กับมีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์ทั้งแร่เหล็ก ทองคำ และเงิน เป็นอีกปัจจัยสำคัญที่ผลักดันให้เจ้าเมืองลองมีความมั่นใจจะยกสถานภาพของตนเองขึ้นเป็นเจ้าประเทศราช ดังนั้นเมื่อมีมหาอำนาจสยามเข้ามาแทรกแซงอำนาจเจ้าผู้ครองนครประเทศราชล้านนามากขึ้น กลุ่มผู้ปกครองเมืองลองจึงขอเป็นเมืองประเทศราชขึ้นตรงกับสยาม ที่กำลังทวีอำนาจเหนือเจ้าผู้ครองนครประเทศราชทั้ง ๕ ขึ้นทุกขณะ

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อังคาร•ที่ 23 •ตุลาคม• 2012 เวลา 07:41 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

สารรักษ์หัวใจตอนที่ ๑๔ ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงควรรับประทานอาหารชนิดใดบ้าง อาหารที่เรารับประทานเป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการควบคุมความดันโลหิต อาหารที่ควรรับประทานก็คืออาหารที่ไม่ทำให้อ้วน คือให้พลังงานต่ำ เช่น ผัก ผลไม้ เมล็ดพืช ธัญพืชต่างๆ ปกติบ้านเราจะกินข้าวเป็นอาหารหลัก ถ้ากินข้าวขาวจะสู้กินข้าวกล้องไม่ได้ เพราะข้าวกล้องมีเส้นใยทำให้ความดันโลหิตลดลง ถ้ากินขนมปังก็ควรจะกินขนมปังที่ทำจากข้าวกล้อง ซึ่งสีจะไม่ขาวจัดเหมือนขนมปังทั่วไป ควรรับประทานอาหารที่มีแคลเซียมสูงซึ่งมีผลดีต่อร่างกายทำให้ลดความดันโลหิต และยังเสริมสร้างความแข็งแรงของกระดูกด้วย ถ้าตอนเช้าท่านเคยดื่มชา กาแฟ ลองหันมาเปลี่ยนเป็นดื่มนมสักแก้ว ก็จะมีประโยชน์มาก เพราะมีแคลเซียมสูงยิ่งเป็นนมสดยิ่งดี นอกจากนมแล้วยังมีอาหารที่มีแคลเซียมคือปลาตัวเล็กทอดกรอบทั้งตัว สำหรับอาหารพวกเนื้อสัตว์ควรรับประทานเนื้อปลา ซึ่งจะมีไขมันประเภทที่ไม่เป็นอันตรายต่อเส้นเลือด สิ่งที่สำคัญที่สุดอีกอย่างหนึ่งของอาหารที่ทำให้เกิดความดันโลหิตสูงก็คือ ความเค็มหรือเกลือ เราต้องหลีกเลี่ยงอาหารที่มีเกลือให้มากที่สุด คือพยายามลดความเค็มในอาหารที่กิน อาหารที่ช่วยลดไขมัน ได้แก่ ลูกเกด ผักสดทุกชนิด ผลไม้สดทุกอย่าง อาหารที่ทำจากถั่วเหลือง เช่น เต้าหู้ ถั่วงอก ถั่วลันเตา ข้าวกล้อง ข้าวโพด ยิ่งเรากินเค็มมากจะยิ่งส่งเสริมให้ความดันโลหิตเพิ่มขึ้นมากด้วย หรือเพิ่มโอกาสต่อการเป็นความดันโลหิตสูงนั่นเอง การกินเค็มนอกจากจะทำให้ความดันโลหิตสูงขึ้นแล้วยังทำให้อัตราการเสียชีวิตจากโรคหัวใจและหลอดเลือดเพิ่มตามไปด้วย

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•จันทร์•ที่ 22 •ตุลาคม• 2012 เวลา 08:42 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

•อ่านเพิ่มเติม...•

เนิ่นนานมาแล้วเกินที่จะจำได้ บ้านเตาปูนและบ้านก้นต้อ อยู่รวมกันที่บ้านปงเก้าผึ้งบริเวณตรงข้ามโรงเรียนบ้านเตาปูนในปัจจุบัน และมีวัด ๆ หนึ่ง ที่ใช้ประกอบศาสนกิจร่วมกันเป็นวัดม่าน (พม่า) สร้างสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐาน มีเจ้าปู่จันฑิมาเป็นเจ้าอาวาส อยู่บริเวณโรงเรียนบ้านเตาปูนในปัจจุบัน เนื่องจากหมู่บ้านบางส่วนไปตั้งรกรากอยู่ทางทิศใต้ คือบ้านเตาปูนปัจจุบัน มีบางส่วนย้ายขึ้นมาอยู่ที่ทางทิศเหนือโดยการนำของพ่อแคว่นวงศ์ คำเกตุ ได้นำพาสมัครพรรคพวก สมัยนั้นมีตระกูลเก่าแก่ของหมู่บ้านประมาณ ๒๐ ครอบครัว คือ ตะกูล ขันฑิมา, คำตั๋น, คำต้น, คำแข่ง, ใจหลัก, ใจอูป, อุ่นใจ, ปินใจ, ใจพรม, ยาวิราช,หมื่นสาม มาตั้งหมู่บ้านบริเวณบ้านปงและรายรอบวัดท่อสมานและบ้านห้วยรังในปัจจุบัน ซึ่งตอนนั้นได้ตั้งชื่อตามสภาพพื้นที่ คือมีท่อไม้ขขนาดใหญ่อยู่ทางทิศเหนือของหมู่บ้านบริเวณท่อลอดห้วยรัง จึงเรียกว่า บ้านก้นต้อ และทำการสร้างวัดขึ้น เรียกว่าวัดก้นต้อ เป็นวัดซึ่งดัดแปลงมาจากศาลาประชาคม โดยมีพระสงฆ์รูปแรก คือ ตุ๊เจ้าจันตาเป็นผู้ก่อตั้งวัดก้นต้อ ต่อมา ตุ๊เจ้าก๋วน คำต้น, ตุ๊เจ้าจี๋ คำแข่ง, ตุ๊เจ้ามา กิติวงศ์, และตุเจ้าน้อย คำเกต ตามลำดับ มีสามเณร ๓ รูป คือเณรแก้ว ใจอูป, เณรแก้ว หมื่นสาม และเณรแก้ว ยาวิราช ต่อมาตุ๊เจ้าน้อยลาสิขาบท ทำให้วัดไม่มีพระสงฆ์จำพรรษาจึงเป็นวัดร้างตั้งแต่นั้นมา สมัยนั้นใครจะบวชจะเรียนหรือทำศาสนกิจต้องไปทำที่วัดเตาปูนอยู่หลายปี สำหรับชื่อหมู่บ้านหลายปีให้หลังมีการก่อสร้างท่อคอนกรีตทดแทนท่อไม้ชำรุด โดยอาศัยทุนทรัพย์จากชาวบ้าน เกิดความสมัครสมานสามัคคีกันเป็นอย่างดี จึงเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านใหม่เป็น “บ้านท่อสมาน” วัดท่อสมานได้รับการฟื้นฟูบูรณะอีกครั้งโดย ผู้ใหญ่สี ปันดิ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๘ เห็นว่าชาวบ้านได้มีการสามัคคีกันมากขึ้นการเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นเห็นสมควรนิมนต์พระมาจำพรรษาที่วัดท่อสมานเพื่อทำนุบำรุงศาสนาให้ประชาชนได้เข้าถึงพระธรรมได้สะดวกขึ้น โดยนิมนต์ตุ๊ลุงเหมย สุจิตโต จากวัดดอนมูล จังหวัดลำปาง มาจำพรรษาอยู่ปี พ.ศ. ๒๕๑๘ ได้ร่วมกับชาวบ้านบูรณะวัด สร้างกำแพง สร้างพระประธาน จนถึงสมัย ผู้ใหญ่วิญญู ธราวรรณ สร้างกุฏิ มีการบวชสามเณรขึ้นมาหลายรูป สมัยตุ๊ลุงเหมย สุจิตโต ได้สร้างวัดจนสำเร็จ ได้ผูกพันธสีมา พ.ศ. ๒๕๓๕ ปี ๒๕๓๖ ตุ๊ลุงเหมย สุจิตโต ได้มรณภาพลง จึงได้นิมนต์พระครูวิจารณ์ สันติธรรม จากวัดเตาปูน มาเป็นเจ้าอาวาสเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๖ จนท่านได้มรณภาพเมื่อปี ๒๕๔๗

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•พฤหัสบดี•ที่ 18 •ตุลาคม• 2012 เวลา 20:17 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•

ตำนานวัดพระหลวง ได้ถูกเรียบเรียงขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๙ โดยพระครูปัญญาพิชัย เจ้าอาวาสรูปที่ ๑๓ ได้กล่าวว่า แต่เดิมบริเวณชุมชนและวัดพระหลวงเคยเป็นป่าใหญ่ดงหลวงมาก่อน มีต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นหนาทึบ มีสัตว์ป่าชุกชุม ซึ่งในจำนวนนั้นก็มีงูใหญ่อยู่ตัวหนึ่งที่มีความดุร้ายจะคอยจับสัตว์ต่างๆกินเป็นอาหารแม้แต่สัตว์เลี้ยงของชาวบ้านหากพลัดหลงเข้าไปในป่านั้นก็จะถูกงูกัดกินเป็นอาหารทุกคราวไป ครั้งหนึ่งมีพ่อค้าชาวฮ่อ (จีนฮ่อ) นำสินค้าบรรทุกหลังม้ามาขายและพากันพักแรมที่บ้านสูงเม่น แล้วปล่อยให้ม้าหากินเองบริเวณใกล้เคียง ม้าบางตัวที่ล่วงล้ำเข้าไปในดงหลวงก็จะถูกงูใหญ่กัดกินเป็นอาหาร เมื่อเหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นหลายครั้งก็ทำความเสียหายและสร้างความโกรธแค้นให้กับพ่อค้าชาวฮ่อเป็นอย่างมาก จึงช่วยกันหาวิธีกำจัดงูใหญ่นั้นเสีย โดยช่วยกันตัดไม้ไผ่มาผ่าแล้วเหลาเอาผิวไม้มาสานขัดแตะเป็นตาแสง ๖ เหลี่ยม ซึ่งชาวเหนือเรียกว่า “ ตาแหลว ” กะให้รูบ่วงตาแหลวมีขนาดกว้างพอๆกับขนาดของงู แล้วนำไปปิดปากรูที่งูอาศัยอยู่ ตอกหลักยึดเงื่อนตาแหลวไว้ให้ตรึงแน่นหนา ครั้นรุ่งขึ้นก็พากันมาดูแล้วพบว่า งูใหญ่ติดอยู่ที่บ่วงตาแหลว จึงช่วยกันฆ่างูนั้นเสีย แล้วตัดซากงูออกเป็นท่อนๆกองไว้ใกล้รูงูนั้น หลังจากนั้นพ่อค้าชาวฮ่อก็นำสินค้าไปขายตามปกติ ครั้นเมื่อขายสินค้าหมดก็เดินทางกลับแล้วพากันไปดูซากงูที่กองไว้ ก็ปรากฏเป็นที่อัศจรรย์ยิ่งเพราะซากงูนั้นกลายเป็นท่อนเงินท่อนทอง จึงตกลงแบ่งท่อนเงินท่อนทองนั้นออกเป็น ๓ ส่วน

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•พุธ•ที่ 17 •ตุลาคม• 2012 เวลา 15:39 น.• )

•อ่านเพิ่มเติม...•