สิ่งที่ผมกำลังจะเล่าต่อไปนี้ถ้าเป็นสุภาษิตไทย  ก็คงจะประมาณ ความวัวยังไม่ทันหายความควายเข้ามาแซก คือเรื่องราวมันก็เกี่ยวเนื่องกับมาจากเรื่องราว ของมนุษย์คนแรก ก็คืออาดัม กับเอวา ที่ล้มลงในความบาป เพราะการไม่เชื่อฟังสิ่งที่พระเจ้าสั่งไว้ ทำให้เขาต้องถูกเนรเทศจากสวนเอเดนดินแดนแห่งความสุข เปลี่ยนจากความสุขกลายเป็นตรากตรำและเปลี่ยนเสรีภาพกลายเป็นจำเลยผู้ที่เต็มไปด้วยความผิด  และความผิดนี้ทำให้เขาถูกแยกออกจากพระเจ้า มันทำให้ผมหวรนระลึกถึงวันที่ผมได้เดินทางไปทำงานพันธกิจของคริสเตียนด้านการเยี่ยมเยียนคนในเรืองจำ  เป็นเรือนจำที่คุมขังของสตรี  ผมไม่เพียงเห็นแต่กลุ่มนักโทษหญิงเท่านั้น

แต่ผมเห็นเด็กด้วยผม ผมคิดว่าเมื่อเขาเติบโตขึ้นเขาจะคิดว่าอย่างไร  เขาจะคิดว่าเขารู้สึกมีตราบาปมั้ย เพราะว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดแต่เขาแค่เกิดเป็นลูกนักโทษเท่านั้นเอง  และแน่นอนสังคมของคนที่ไม่เคยให้โอกาส คือ  เขาเป็นจำเลยสังคมเรียบร้อยแล้วและหลายคนก็จะมองว่าเขาคือ เมื่อเขาเป็นลูกนักโทษเราก็เป็นนักโทษด้วย แต่ชีวิตของอาดัมกับเอวาไม่ใช่แค่นั้น พวกเขาได้ให้ถือกำเนิดบุตรชายสองคน  คนแรกชื่อ คาอิน และคนที่สองชื่อ อาเบล ทั้งสองนี้เป็นพี่น้องกัน  คาอินเปลูกผักพืชผล  ส่วนอาเบลเลี้ยงแกะ  และมนุษย์ก็ต้องการให้ตัวเองที่จะได้รับการอวยพรจากพระเจ้า และมนุษย์จึงปปรารถนาที่จะทำให้พระเจ้าพอพระทัย จึงหาเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้า

อาเบลได้เอาลูกแกะมาถวายแด่พระเจ้า ส่วนคาอินเอาพืชผักมาถวายแด่พระเจ้า  ปรากฏว่าพระเจ้าโปรดปรานสิ่งที่อาเบลได้ถวายแด่พระเจ้า นั้นคือลูกแกะ เพราะเขารู้จักว่าพระเจ้าทรงพอพระทัยในอะไรนั่นมันกำลังสื่อว่าเขารู้จักพระเจ้าจริงๆ  แต่ปรากฏว่าของคาอินพระเจ้า ไม่ทรงพอพระทัยในเครื่องบูชา และไม่รับเครื่องบูชาของเขา  ทำให้เขาโกรธและรู้สึกเสียหน้ามาก เขาคงจะมีความรู้สึกว่า   ทำไมพระเจ้าไม่ยุติธรรม  ทำไมพระเจ้ารักอาเบลมากกว่า  พระเจ้าดูถูกเขา  พระเจ้าเรื่องมาก จะกินแต่เฉพาะสิ่งที่ตัวเองอยากกิน กินอะไรง่ายๆไม่ได้หรืออย่างไร  และเท่านั้นไม่พอทำให้เขารู้สึกเกลียดชัง และแค้นเคืองน้อง ซึ่งน้องทำอะไรอะไรก็ดีไปหมด ทำให้เขาแอบคิดว่า นี่ถ้าไม่มีน้องก็คงจะดี เขาก็จะเป็นใหญ่เองคนเดียว จากนั้นแผนชั่วก็ได้อุบัติขึ้น เขาก็ได้อุส่าห์พูดจาล่อชวนน้องชายให้ไปเดินเล่น ประมาณว่าชวนไปเดินเล่นคุยเปิดใจ  ในขณะที่อาเบลเผลอ คาอินถูกด้านมืดครอบงำเสียสิ้นเขาตรงดิ่งเข้าไปฆ่าน้องชายของเขาเองตายคาที  และเอาน้องชายไปฝังไว้กับดินแถวนั้น  และพระเจ้าได้มาและเยี่ยมเยียนพวกเขา  พระเจ้าถามว่า  คาอิน อาเบลน้องชายเจ้าอยู่ไหน?  (จริงๆพระเจ้ารู้แต่หวังอยากเห็นเขาสำนึกในความผิดบาปและกลับใจ) แต่เขาไม่ได้คิดอย่างนั้นเขากลับพูดว่า “ผมไม่รู้ผมไม่ใช่คนที่ดูแลน้อง “   นี่เขากำลังปฎิเสธความรับผิดชอบของและเขาได้เขา ได้ฆ่าน้องชายชองเขา หรือฆ่าผู้ที่พระองค์ทรงรัก  แน่นอนพี่ฆ่าน้องแบบนี้คนเป็นพ่อแม่คงจะปลึ้มไม่ได้ จึงต้องจัดการบางอย่าง

พระเจ้าสาปคาอินดังนี้  “บัดนี้เจ้าจะต้องถูกสาปจากที่ดินที่เจ้าทำร้ายน้อง  เจ้าทำอะไรเจ้าจะไม่เจริญ  และชีวิตของเจ้าจะพเนจรไปในโลก”คาอินก็กลัวว่าถ้าเขาพเนจรไปเขาต้องถูกฆ่าแน่    แต่พระเจ้ายังทรงมีเมตตาอยู่บ้าง โดยใส่สัญลักษณ์บางอย่างไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ใครฆ่าเขา  และที่แย่กว่านั้นความเลวของเขาได้ตกสู่ลูกหลานของเขาด้วยมันคือโศกนาฎกรรมครั้งใหญ่  มันคือฆาตรกรรมครั้งแรกที่กิดขึ้นบนโลกนี้  มันเป็นการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก มันเป็นการสูญเสียพระพรของพระเจ้า มันคือความโศกเศร้า แต่เรื่องน่าดีใจก็ได้เกิดขึ้นคือ อาดัมกับเอวาได้ให้กำเนิดบุตรชาย  เขามีนามว่า  เสท  และเสทผู้นี้เป็นผู้ที่เริ่มต้นการนมัสการออกพระนามพระเจ้าเป็นครั้งแรก  และเขาบรรพบุรุษคนสำคัญที่พระเจ้าได้นำการอวยพรผ่านทางลูกหลานของเขา  และเขาคือความหวังของการอวยพรของพระเจ้า

สัปดาห์หน้าเราจะพูดเกี่ยวกับ “ เมื่อความชั่วช้าเต็มแผ่นดิน ความหายนะครั้งใหญ่ของมนุษย์ก็มาถึง”

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•ศุกร์•ที่ 11 •มกราคม• 2013 เวลา 00:18 น.• )