วัดพงษ์สุนันท์ ตั้งอยู่บนถนนคำลือ ตำบลในเวียง อำเภอเมือง จังหวัดแพร่ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดิน ของวัดมีเนื้อที่ ๓ ไร่ ๓๑.๔๐ ตารางวา โฉนดที่ ๑๖๖๔๙ วัดนี้สร้างมาก่อนปี ๒๔๗๒ แต่เดิมเรียกว่า วัดปงสนุก มีวัดร้างอยู่ปงนี้ แผ่จากวัดไปถึงเขตบ้านพ่อมา แม่เกี๋ยง วังซ้าย อยู่ทางทิศตะวันออก บริเวณด้านใต้ของวัดมีสระลึกเล่ากันว่ามี เต่าน้อย อองคำอยู่ แม่คำปวน ซึ่งเป็นชาวหงสาวดีมีความประสงค์อยากได้เต่าน้อย จึงลงสระไปหา แต่ก็ประสบอุบัติเหตุจมน้ำตายส่างตาด เพื่อนของแม่นางจึงสร้างเจดีย์ขนาดเล็กไว้และ สร้างเต่า ๔ ตัว ประดิษฐานรอบเจดีย์ กาลต่อมาพ่อเจ้าบุรีศรีปัญญาได้สร้างวิหารขึ้น โดยใช้หญ้าคามุงหลังคา เพราะสมัยก่อนบ้านเมืองยังไม่เจริญ และต่อมาเกิดอัคคีภัย เกิดจากการจุดเทียนบูชาพระทิ้งไว้ พระยาบุรีรัตน์ (บุตรชายเจ้าบุรีศรีปัญญา) จึงบูรณปฏิสังขรณ์วัดต่อ เพื่อใช้ในการทำสังฆกรรมได้ ต่อมา พ.ศ. ๒๔๗๒ ผนังวิหารได้พังทลายลงเพราะ เกิดน้ำท่วมทำสังฆกรรมไม่ได้หลายปี หลวงพงษ์พิบูลย์ (พรหม วงศ์พระถาง) และภรรยาของท่าน คือ เจ้าสุนันตา มหายศปัญญา จึงได้เป็นผู้นำ ในการก่อสร้างวิหารใหม่ และพระมหาโกศล อคฺควีโรได้เปลี่ยนชื่อเป็น วัดพงษ์สุนันท์ถึงปัจจุบันและได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์ จากเจ้าไข่มุกต์และเจ้าทองด้วง วงษ์บุรีซึ่งเป็นบุตรบุญธรรมของหลวงพงษ์พิบูลย์ และแม่เจ้าสุนันตา วงศ์บุรี ได้ร่วมกับคณะศรัทธาทั่วไปอุปถัมภ์วัดนี้ตลอดมาถึงปัจจุบัน ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปางมราวิชัย ชื่อว่าพระเจ้าแสนสุข มีอายุราว ๕๖๘ ปี เสนาสนะภายในบริเวณวัด มีพระนอนสีทองอร่าม ซุ้มประตูมงคล ๑๙ ยอด และเจดีย์บรรจุ พระบรมสารีริกธาตุ พระพุทธรูปเก่าแก่ และวัตถุมงคลต่างๆ เพื่อความเป็นศิริมงคลแก่ผู้มากราบสักการบูชา โดยได้มีการจัดงานสรงน้ำพระบรมสารีริกธาตุ งานไหว้สาพระธาตุพงษ์สุนันท์มงคลเป็นประจำทุกปีในช่วงเดือนกุมภาพันธ์

วัดสวรรคนิเวศก่อสร้างโดยพระครูอุทธิยะ เจ้าอาวาสวัดศรีชุม ได้รับบริจาคที่ดินจากพ่อเลี้ยงเขียว แม่เลี้ยงนวล ได้รับวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ วิหารเริ่มแรกมุงด้วยหญ้าคาพื้นปูด้วยฟาก ต่อมามีพ่อค้าชาวอังกฤษ “มิสเตอร์ เอสยาส” พ่อเจ้าแก้ว เมืองมา แม่เจ้าคำ ปันดี (ขัติยวงศษา) สระแสง ไดร่วมกันสร้างพระอุโบสถสถาปัตยกรรมแบบล้านนา สร้างด้วยไม้สัก วัดสรรคนิเวศเป็นวัดที่อยู่นอกกำแพงเมืองแพร่ทางทิศเหนือ แต่เดิมเป็นที่อยู่ของพวกชาวไทยพรวน ต่อมาเจ้าหลวงเมืองแพร่ ได้สั่งให้พวกชาวไทยพรวนอพยพไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทุ้งโฮ้งในปัจจุบัน